ПАМІНКІ — звычай ушаноўваць памяць нябожчыка частаваннем за жалобным сталом пасля пахавання і ў памінальныя дні: трэці, шосты, дзевяты, саракавы (сарачыны), паўгодкі і гадавіну пасля смерці, а таксама на Радаўніцу.

У старажытнасці памінкі былі звязаныя з верай у замагільнае жыццё, культам продкаў. На памінках елі канун: кавалачкі пшанічных каржоў з засалоджанай мёдам ці цукрам вадой (на поўдні і паўднёвым захадзе Беларусі), ячная ці іншая каша з сытой (у заходніх і цэнтральных раёнах), пакідалі яду нябожчыку, выконвалі галашэнні. У беларусаў існаваў таксама звычай агульнага памінання ўсіх памерлых родзічаў — дзяды.