ПАРКІ КУЛЬТУРЫ I АДПАЧЫНКУ – тып паркаў у гарадах і пасёлках, што з'явіўся ў часы СССР і захаваўся сёння; прызначаныя для масавага адпачынку насельніцтва ў спалучэнні з вырашэннем культурна-асветных і лячэбна-аздараўленчых задачаў. Уваходзяць у сістэму азелянення. Планавалася, што будуць адыгрываць значную ролю ў выхаванні працоўных, павышэнні іх грамадскай і вытворчай актыўнасці, фармавання высокіх эстэтычных густаў.

Ствараліся паводле рашэння выканкамаў Саветаў народных дэпутатаў з улікам колькасці насельніцтва, тэрыторыі, характару планіроўкі населеных пунктаў і прыродных умоваў. Асноваю маглі быць існыя паркавыя масівы, каштоўныя старадаўнія паркі (парк імя Луначарскага ў Гомелі, Кобрынскі парк і інш.), што абумоўлівае неабходнасць асаблівай увагі да іх аховы і рэстаўрацыі. Паводле функцыянальнага прызначэння тэрыторыя паркаў падзяляецца на асобныя сектары. Відовішчна-масавы прызначаны для арганізацыі сустрэчаў, урачыстасцяў, мітынгаў, карнавалаў і інш., размяшчаецца ў цэнтральнай частцы парку, абсталёўваецца трыбунамі, эстраднымі і танцавальнымі пляцоўкамі, месцамі для аркестраў, арэнамі ды іншымі атракцыёнамі для масавых забаваў. Сектар культурна-асветнай працы ўключае выставачныя павільёны, кінатэатры, чытальні, клубы. У сектары спартыўна-фізкультурных мерапрыемстваў створаныя пляцоўкі для актыўных спартыўных гульняў. Дзіцячы сектар размяшчаюць ізалявана, у больш спакойнай частцы парку са спецыяльным абсталяваннем для дзіцячых гульняў (каруселі, горкі, пясочніцы ды інш.). Сектар спакойнага адпачынку ствараецца ў зацішнай частцы парку з маляўнічым прыродным асяроддзем. Для абслугоўвання наведвальнікаў на ўсёй тэрыторыі парку культуры і адпачынку арганізоўвалася сетка пунктаў харчавання, зацішкаў ад непагадзі, інфармацыі і інш.

У БССР першыя паркі культуры і адпачынку закладзеныя ў Рэчыцы (1933), Слуцку (1935), Оршы (1937). Найбольшыя – у Гомелі, Віцебску, Мінску (імя 50-годдзя Вялікага Кастрычніка, Перамогі, імя Чэлюскінцаў), Гродне, Наваполацку, Кобрыне, Брэсце.