МАГЕРКА – старадаўні мужчынскі галаўны ўбор. Вядомы ў 16 – 19 ст. па ўсёй Беларусі. Паводле спосабу вырабу бываюць лямцавыя (валеныя з воўны) і шытыя з чатырох кавалкаў тоўстага валенага сукна. Лямцавыя магеркі мелі выгляд каўпака або ўсечанага конуса, завернуты да палавіны вышыні аколыш шчыльна прылягаў да верху (паўдвайная магерка) або даходзіў да самага донца (двайная магерка).


Рабілі магеркі вышынёй 15 – 20 см белага, шэрага, карычневага і чорнага колераў. Насілі круглы год. Высокага майстэрства ў вырабе магерак у 19 ст. дасягнулі шапавалы з горада Дрыбін (Магілёўская вобласць).