МЯРЭЖКА — ажурная вышыўка, для выканання якой з палатна выцягваюць неабходную колькасць нітак утку або асновы, а астатнія перавіваюць пэўным спосабам. У залежнасці ад узору, асаблівасцей тэхнікі выканання, колеру вылучаюць простыя і складаныя мярэжкі, вузкія і шырокія, аднарадныя і шматрадныя, белыя і каляровыя.

Адзін з традыцыйных прыёмаў — пруцікаванне — разнавіднасць простай белай мярэжкі. Свабодныя ніткі збіраюць у пучкі толькі з аднаго боку (кутасік) або з двух бакоў (слупок). Больш складанымі белымі мярэшкамі (панка, павучок і інш.) аздаблялі звычайна традыцыйнае адзенне з ільняной тканіны — жаночыя кашулі, фартухі, наміткі. Белыя мярэжкі служылі дапаможнымі мастацкімі швамі.

Больш дэкаратыўнымі былі паліхромныя мярэжкі насцілам. Выконвалі іх па мярэжцы ў слупок цыравальным швом баваўнянымі белымі і каляровымі (чырвонымі, чорнымі) ніткамі, асаблівасць перапляцення і чаргавання якіх дазваляла атрымліваць розныя варыяцыі геаметрычнага ўзору. Такой мярэжкаю ў выглядзе палос з нескладаным арнаментам на Падняпроўі аздаблялі падолы і манжэты жаночых кашуль, фартухі, наміткі, ручнікі. Да тыпу складаных адносяцца насновачныя мярэжкі, якія ўжываліся як злучальныя дэкаратыўныя швы ў жаночых кашулях і абрусах (паміж дзвюма полкамі падрубленай тканіны насноўвалі льняныя ніткі, якія потым перавівалі ў адпаведнасці з малюнкам цыравальным швом).

Вышывалі таксама злучальнай паліхромнай размярэжкай, мярэжкі «ў прыкрэп» (Веткаўскі раён).