ПАГОСТ [ад старажытна-рускага погостити — пабываць у гасцях; першапачатковае значэнне — пастаялы двор, дзе часова спыняліся князь і духоўныя асобы, а таксама купцы (госці)] — цэнтр сельскай абшчыны з царквой і могілкамі, буйное паселішча.

Былі пашыраныя ў Рускай дзяржаве (Кіеўская Русь) у XI — XVIII стст. На поўдні Беларусі існавалі да пачатку XVI ст. (Пінскае княства), потым ператварыліся ў вёскі і мястэчкі.