ДВОР – 1) комплекс жылых і гаспадарчых пабудоў; тое, што і сядзіба.

2) Участак зямлі пры хаце, доме, абгароджаны плотам ці сценамі будынкаў (панадворак).

3) У феадальны перыяд двор, або дым, – асобная гаспадарка, якая абкладалася падаткамі і павіннасцямі.

4) Памесце, маёнтак. Феадальныя двары пашыраны на Беларусі са старажытнасці, належалі вялікаму Князю, магнатам, шляхце, зямянам, баярам. Вялікакняжацкія двары былі адначасова паштовымі станцыямі, цэнтрамі валасцей (апошнюю функцыю выконвалі і многія магнацкія двары). Падданым вялікага князя спыняцца на пастой у гэтых дварах забаранялася. Двор абносіў трывалым парканам (астрогам, або замётам у шулы), ад дарогі ў падвор’е вялі двухпольныя вароты або ярусная брама. На тэрыторыі двара стаялі велікакняжацкі (панскі) дом, флігелі, стайні, вазоўні, свірны, аборы, лазня, скарбніца і інш. Каля большасці двароў існавалі асобныя фальваркі. У 17 – 18 ст. былі таксама загарадныя "паляўнічыя" двары магнатаў з жыллём для гасцей і егераў, стайнямі, псярнямі і інш.