З'яўленне першай пажарнай каманды на тэрыторыі Ганцаўшчыны датуецца 1923 годам, калі ў мястэчку Ганцавічы была арганізавана дружына Добраахвотнай Пажарнай Аховы. Затым у перыяд з 1925 па 1938 гг. дружыны Добраахвотнай пажарнай аховы былі арганізаваны яшчэ ў 16 населеных пунктах раёна.

Стварэнне сеткі ўстаноў Добраахвотнай Пажарнай Аховы ў населеных пунктах Польскай дзяржавай праводзілася з захаваннем усіх юрыдычных патрабаванняў. Спачатку склікаўся сход жыхароў, які разглядаў пытанне аб стварэнні ў сваім населеным пункце Таварыства Добраахвотнай Пажарнай Аховы, далей вылучаліся кандыдаты ў склад Кіравання Прэзідыўма, складаўся пратакол збору, які запэўніваўся Войтам Гміны і накіроўваўся для разгляду і рэгістрацыі ў цэнтр павета (Лунінец), а далей у цэнтр ваяводства (Брэст).

Старшыня ваяводства разглядаў акт Павятовага Стараствы па арганізацыі (легалізаванні) Добраахвотнай Пажарнай Аховы ў населеным пункце і выдаваў сведчанне аб рэгістрацыі. У Брэсцкім абласным архіве маюцца сведчанні аб рэгістрацыі Добраахвотнай Пажарнай Аховы на ўсе вышэйпералічаныя населеныя пункты нашага раёна, з дакладным указаннем дат іх рэгістрацыі. Гэтыя даты на сённяшні момант можна лічыць афіцыйнымі датамі ўзнікнення першых падраздзяленняў пажарнай службы Ганцавіцкага раёна.

Аднак, калі звярнуць увагу на слова "легалізаванне”, якое часта прысутнае ў рэгістрацыйных дакументах, то можна выказаць здагадку, што нейкія пажарныя структуры існавалі і раней, у перыяд калі тэрыторыя Беларусі ўваходзіла ў склад Расійскай імперыі. Так, у пратаколе арганізацыйнага збору ДПА вёскі Лактышы ад 20 лістапада 1929 гада гаворыцца: "…адначасова прапанаваў жыхарам асэнсаваць і адобрыць збор сродкаў на рамонт старой помпы, якая знаходзіцца ў дрэнным стане, рамонт будынка аховы і куплі новай помпы, каб было дзве, для большай надзейнасці ў выпадку пажару, у сувязі з тым, што ў паселішчы каля 200 хат”. З дадзенай фразы можна зрабіць выснову, што на момант афармлення дакументаў па стварэнні Добраахвотнай Пажарнай Аховы ў вёсцы Лактышы, ўжо меліся і стары будынак пажарнай аховы, і старая помпа. Аднак якіх-небудзь дакументаў, якія б пацвярджалі існаванне пажарных структур у населеных пунктах Ганцавіцкага раёна ў перыяд да 1923 гада, не выяўлена.

У структуру Добраахвотнай Пажарнай Аховы населенага пункта ўваходзілі штатныя і пазаштатныя члены Аховы. Так, у склад Пажарнай Аховы ў вёсцы Хатынічы ў 1932 годзе ўваходзіла 25 штатных і 15 пазаштатных членаў. Кіраўніцтва дзейнасцю Аховы ажыццяўлялі члены Прэзідыўма, якія з'яўляліся пазаштатнымі членамі і сумяшчалі дзейнасць у пажарнай ахове са сваёй асноўнай працай. Штатныя члены займаліся ліквідацыяй пажараў і правядзеннем прафілактычнай працы сярод насельніцтва. Аднак вывучэнне архіўных матэрыялаў дакладнага адказу на пытанне: штатныя члены аховы неслі службу кругласутачна і за гэта атрымлівалі заработны поплатак, або яны прыбывалі толькі на заняткі і пажары і рабілі гэта на добраахвотнай аснове, не дало. Хутчэй за ўсё, пераважаў добраахвотніцкі прынцып працы аховы, аднак у некаторых выпадках магчыма прадугледжвалася аплата за ўдзел у тушэнні пажараў.

У склад Кіравання Прэзідыўма ўваходзілі такія пасады, як: прэзідэнт, віцэ-прэзідэнт, сакратар, касір, начальнік аховы, намеснік начальніка, загадчык гаспадаркі, рэферэнт асветы, член прэзідыўма. Напрыклад, у 1932 годзе ў Хатынічах, членамі Кіравання былі: прэзідэнт -- Генрых Гайдэровіч, 27 гадоў, сакратар Гміны; віцэ-прэзідэнт -- Уладзіслаў Паўлік, 25 гадоў, кіраўнік школы; сакратар -- Еранім Буйкевич, 38 гадоў, памагаты сакратара Гміны; скарбнік -- Томаш Жуба, 32 гады, практыкант; загадчык гаспадаркі -- Аляксей Канановіч, 35 гадоў, земляроб; начальнік аховы -- Аляксандр Мінько, земляроб, 33 гады; намеснік начальніка -- Францішак Дамброўскі, 25 гадоў. У вёсцы Вялікія Круговічы пасаду прэзідэнта ў 1932 годдзе займаў Віктаровіч Мікалай -- земляроб, а пасаду начальніка аховы выконваў Хаменка Мар'ян -- службовец Гміны.

Фінансаванне Таварыстваў ДПА ажыццяўлялася з некалькіх крыніц. Асноўнымі з іх з'яўляліся членскія ўзносы штатных і пазаштатных членаў Аховы, субсідый Гміны і добраахвотных ахвяраванняў. Так, бюджэт Вялікакруговіцкага ДПА у 1932 годзе складаў 997 злотых 5 грошаў. З якіх 875 злотых 90 грошаў складала субсідыя ад Круговіцкай гміны; 81 злоты 15 грошаў было атрымана ад відовішчных мерапрыемстваў, арганізаваных Прэзідыўмам Аховы; дабраахвотныя ахвяраванні на Ахову склалі 40 злотых.

Асноўная частка сумы -- 961 злоты 25 грошаў было выдаткавана на завяршэнне будаўніцтва пажарнага дэпо. За лік субсідый Гміны будаўніцтва пажарнага дэпо ў 1928 годзе было завершана ў Хатынічах. "…Месцам, дзе адбываюцца ўсе зборы і практычныя заняткі з'яўляецца ўласнае дэпо, пабудаванае ў 1928 годзе праз Кіраванне Гміны ў Хатынічах”. Акрамя таго, сродкі Аховы расходаваліся на яе ўтрыманне, адлічэнне ў вышэйстаячыя структуры і на правядзенне масавых мерапрыемстваў. Артыкулы выдаткаў мы бачым у тым жа дакуменце: "Купля тканіны і пашыў 9 мундзіраў для ахоўнікаў -- 100 злотых 65 грошаў; паштовыя выдаткі -- 1 злоты 20 грошаў; утрыманне ў чысціні ўзбраення (купля салідолу) -- 4 злотых 50 грошаў; унёскі ў ДПА Лунінца -- 5 злотых 20 грошаў”.

У перыяд з 1923 па 1939 гады у Воласці (і на цяперашняй тэрыторыі Ганцавіцкага раёна ў тым ліку) было створана і дзейнічала досыць разгалінаваная структура Пажарнай Аховы з рознаўзроўневым кіраваннем, выразным вядзеннем арганізацыйных, фінансавых і адміністрацыйных дакументаў, якая магла аказваць дапамогу насельніцтву ў выпадку ўзнікнення пажараў. Тое, што органы ўлады Польшчы надавалі належную ўвагу структуры ДПА, абвяшчае наступная фраза: "Назва і статут пацверджаныя праз улады ваяводскія і павятовыя і завецца "Арганізацыя Вышэйшай Патрэбы” Добраахвотная Пажарная Ахова ў Хатынічах. Мясцовая Пажарная Ахова на зборы пацвердзіла статут, зацверджаны ўладамі ваяводскімі і павятовымі”.

Добраахвотная Пажарная Ахова ў мястэчку Ганцавічы была арганізаваная ў 1923 годзе. Адным з першых яе старшыняў быў нехта Шпаковіч (імя і імя па бацьку не ўстаноўлены).

У 1932 годзе ў Вялікакруговіцкай пажарнай камандзе было 19 ахоўнікаў і 10 членаў Кіравання Прэзідыўма аховы.

Ахоўнікі насілі форму салдатаў польскага войска і пажарныя каскі. Адным з абавязкаў ахоўнікаў было абследаванне жылых хат. Гаспадару хаты рэкамендавалі ўхіляць недахопы. На кожнай хаце віселі таблічкі белага колеру, на якіх чорным быў намаляваны інвентар: вядро, лесвіца, лапата, бусак, сякера. Падчас пажару гаспадар хаты павінен быў бегчы з тым інвентаром, які быў намаляваны на таблічцы. Пажарнай дружыне дапамагаць тушыць пажар было абавязана ўсё насельніцтва. У дзяржаўных установах абавязкова павінны былі быць бочкі з вадой і пяском.

Члены Добраахвотнай Пажарнай Аховы ў той час прымалі ўдзел ў масавых мерапрыемствах па выпадку дзяржаўных свят, пра што сведчаць дакументы і нешматлікія фотаздымкі.

Аднак не ўсё ішло гладка. Вось што можна прачытаць з наяўных дакументаў: "….Найважнейшая праблема Аховы -- недахоп баявой падрыхтоўкі, калі для пасадкі ахова мае толькі адзін бочкавоз і, у выпадку пажару, дастаўка вады абцяжараная. Таксама адчувальны недахоп другой помпы, што абцяжарвае аказанне дапамогі, а таксама бусакоў і іншае.” "…. у адсутнасці добрай дысцыпліны ў ахове, а таксама з-за нявыплат узнагароды, з-за недастаўленых да выезду на пажар канёў, агонь ахапіў дах хаты і сцены, частка якіх расцягнулі бусакамі”.

Тэхнічнае абсталяванне пажарных каманд у той час складалася з некалькіх конных хадоў. На воз ўсталёўвалі бочкі з вадой і ручныя пажарныя помпы, што было недастатковым для змагання з сур'ёзнымі пажарамі. Адна з такіх помпаў была усталявана на пастамент каля будынка Ганцавіцкага раённага аддзела па надзвычайных сітуацыях.

Пажар, які ўвайшоў у гісторыю горада Ганцавічы адбыўся ў траўні 1934 года. Вось што распавяла відавочнік, Бондар Алена Эдмундаўна, 1922 года нараджэння жыхарка горада: "...загарэлася прыватная пякарня, размешчаная на Першай вуліцы (сучасная 17 Верасня). Хаты стаялі вельмі цесна адна побач з адной. Было ветранае надвор'е, а падчас пажару вецер яшчэ больш узмацніўся, ды так, што ў паветры лёталі падпаленыя крэслы, дошкі. Вельмі добра спрацаваў польскі эскадрон, які размяшчаўся ў мястэчку. Коннікі ў літаральным сэнсе выхоплівалі жанчын і дзяцей з агню. Цэнтр мястэчка выгарэў поўнасцю. Мястэчка выгарэла вельмі хутка, аднак абыйшлося без ахвяр. На дапамогу прыбылі пажарныя каманды з Баранавіч, Лунінца, Тэлехан”.