НЕБЫЛІЦЫ – празаічныя і вершаваныя творы жартоўнага характару, камічны эфект якіх дасягаецца шляхам знарочыстай (непрыхаванай) замены рэальных узаемасувязяў і адносінаў між прадметамі на неверагодныя, нерэальныя. Для іх характэрны сатыра, дасціпны гумар, гратэск, гіпербалізацы.

Прынцыпы небылічнасці даволі часта выкарыстоўваюцца ў жартоўных і вясельных песнях, дзіцячым фальклоры, розных выслоўях, зрэдку нават у баладах і былінах: «Нашы сваты да ня ехалі, // Нашы сваты да пяшком ішлі, // Маладога да мяшком няслі»; «Пашый жа мне, мілы, з пяску чаравічкі. // Насучы мне дратвы з дажджавых кропляў».

У некаторых выпадках небыліцы могуць быць галоўным сюжэтаўтваральным элементам. Так, асобную групу складаюць казкі-небыліцы, сярод якіх вядомыя беларускія казкі пра мужыка, які лятаў на журавах, пра чалавека, які выбраўся з багны, цягнучы сябе за чуб, ды іншыя.