ПРЫБАЛТЫЙСКАЯ КУЛЬТУРА — археалагічная культура плямёнаў бронзавага веку, якія ў першай палове другога тысячагоддзя да нашай эры насялялі Беларускае Панямонне і паўднёва-ўсходнюю Прыбалтыку.

Асноўны занятак насельніцтва — прымітыўнае земляробства і жывёлагадоўля. Паселішчы размяшчаліся на берагах вадаёмаў. Наземныя прамавугольныя ў плане жытлы мелі двухсхільную страху. Унутры жытлаў былі адкрытыя агмені, абкладзеныя камянямі. Пахавальны абрад — трупапалажэнне (нябожчыкаў хавалі ў глыбокіх ямах у скурчаным становішчы на баку), пахаванні адзіночныя і калектыўныя.

Насельніцтва вырабляла амфары і гаршкі з акрэсленай шыйкай, арнаментаваныя гарызантальнымі шнуравымі адбіткамі і ялінкавымі ўзорамі з насечак або нарэзак. Сярод упрыгожанняў — падвескі з прасвідраваных зубоў жывёлаў, бурштынавыя трубчатыя пацеркі, разнастайныя падвескі, кружкі з адтулінамі, стылізаваныя фігуркі чалавека, аздобы ў выглядзе двухлязовых сякерак і іншае.