ДУНІЛАВІЦКІ КАСЦЁЛ НАЙСВЯЦЕЙШАЙ ТРОЙЦЫ І КЛЯШТАР ДАМІНІКАНЦАЎ размяшчаецца ў цэнтры вёскі Дунілавічы Пастаўскага раёна Віцебскай вобласці. Пабудаваны ў 1769—73 гг. з цэглы пры двухпавярховым мураваным кляштары дамініканцаў (не захаваўся), на месцы драўлянага храма, заснаванага ў 1683 г. Эльжбетай Ісайкоўскай-Белазёр і асвячонага віленскім біскупам Феліксам Тавянскім. У 1850 г. кляштар скасаваны, у 1866 г. перададзены праваслаўным. У 1890 г. касцёл згарэў. Царскія ўлады не дазволілі яго аднавіць, таму на ўскраіне вёскі быў пабудаваны драўляны храм 3.3 1919 г. касцёл зноў дзейнічае. Пасля скасавання ў савецкі час адноўлены ў 1992—95 гг. Агароджа касцёла з каванай брамай, вырашана ў стылі неарэнесансу.

Помнік архітэктуры барока. Трохнефавая двухвежавая базіліка з трансептам і прамавугольнай апсідай з бакавой сакрысціяй. Двухсхільныя дахі крылаў трансепта і цэнтральнага нефа закрыты па тарцах фігурнымі франтонамі. Над развітым антаблементам галоўнага фасада — дзве чацверыковыя са скошанымі вугламі двух’ярусныя вежы з паўсферычнымі купаламі, завершанымі васьміграннымі шатровымі барабанчыкамі. З прыстасаваннем храма пад царкву вежы, франтоны і сяродкрыжжа дахаў былі завершаны цыбулепадобнымі купаламі (выгляд царквы вядомы па фотаздымку Я.Балзункевіча пачатку 20 ст.). Паміж вежамі ўзвышаецца фігурны шчыт з валютамі ў аснове, над апсідай — шчыт са складана крапаваным франтонам. У аздабленні фасадаў выкарыстаны плоскія і ўвагнутыя пілястры, прафіляваныя цягі, раскрапоўкі, валюты, плоскія лучковыя нішы і аконныя праёмы. Будынак апяразаны шырокім карнізным поясам. Уваход вылучаны парталам 19 ст. ў стылі класіцызму.

У інтэр'еры цыліндрычныя на распалубках і крыжовыя скляпенні нефаў трымаюцца на магутнай міжнефавай аркадзе на пілонах і насценных пілястрах (быў размаляваны раслінным арнаментам і картушамі). Стукавы алтар вырашаны ўзнятай на высокі цокаль каланадай з антаблементам, вылучаны па цэнтры драпіровачнай сенню.