НАРВЕНСКАЯ КУЛЬТУРА — археалагічная культура неалітычных плямён, якія ў 4 — 3-м тысячагоддзях да н.э. насялялі тэрыторыю Паўднёва-Усходняй Прыбалтыкі і Поўначы Беларусі. Насельніцтва займалася рыбалоўствам, паляваннем і збіральніцтвам, у канцы неаліту зараджаліся земляробства і жывёлагадоўля.

Паселішчы размяшчаліся на берагах вадаёмаў, пры вытоках або ўпадзенні невялікіх рэчак. Жытлы наземныя, чатырохвугольныя ў плане, з двухсхільнай страхой. Сцены рабілі з вертыкальна ўбітых у зямлю завостраных калоў. Пасярэдзіне жытлаў, размяшчаліся адкрытыя агнішчы на пясчанай падсыпцы.

Плямёны нарвенскай культуры выраблялі вялікія вастрадонныя гаршкі з плаўна выступаючым корпусам і прамымі венчыкамі, краі якіх нярэдка патаўшчаліся і скошваліся ўсярэдзіну. Паверхня пасудзін аздаблялася арнаментамі з грабеньчатых і вусеневых адбіткаў, насечак, нарэзаў у выглядзе гарызантальных паяскоў, ялінак, зігзагаў, ромбаў, якія часам групаваліся ў асобныя зоны. У арнаментацыі прасочваюцца стылізаваныя выявы раслін, змей, птушак. Сярод упрыгожанняў — падвескі з прасвідраваных зубоў жывёл і бурштыну. Некаторыя касцяныя і рагавыя вырабы (наканечнікі стрэл, матыкі) упрыгожваліся наразным арнаментам з паралельных ліній, зігзагаў, косай сеткі.