ПАСАГ — маёмасць і грошы, што давалі бацькі або родныя маладой, калі яна выходзіла замуж. Раней жаніх даваў за маладую выкуп яе бацькам, а з сабой маладая брала толькі свае асабістыя рэчы. Пазней бацькі і родныя маладой пачалі даваць скаціну, лён, збожжа, a ў другой палове XIX стагоддзя больш заможныя бацькі як пасаг давалі зямельны надзел і грошы.

Пасаг з'яўляўся пажыццёвай уласнасцю нявесткі, і ў выпадку падзелу гаспадаркі паміж яе членамі яна магла забраць усё, што ўнесла ў форме пасагу ў сям'ю мужа.

Папярэдняя размова пра пасаг пачыналася ў час сватання, але насіла жартаўліва-гумарыстычны характар (канкрэтнае дамаўленне пра пасаг магло навесці на думку, што хлопец зацікаўлены толькі багаццем дзяўчыны). Канчаткова пра пасаг дамаўляліся на запоінах, пры гэтым удзельнічалі звычайна бацькі маладых і сваякі нявесты, якія мелі права ўключацца ў размову і ўносіць свае прапановы. Ад памеру пасагу залежала становішча маладой у новай сям'і, і тым не менш яе бацькі заўсёды стараліся «вытаргаваць» як мага меншы пасаг. Здараліся выпадкі, калі бацькі дзяўчыны пасля вяселля не давалі абяцанага пасагу, што ў народзе лічылася ганебным учынкам. Часам, калі цесць аказваўся неплацежаздольным, яго сваякі або суседзі пазычалі яму. У некаторых выпадках бацькі маладой і яе мужа дамаўляліся пра адтэрміноўку. Рыхтаваць пасаг пачыналі з самага маленства дзяўчыны, бо акрамя шматлікіх дароў для сваякоў у склад пасагу ўваходзіла бялізна і верхняя вопратка для жаніха, адзенне для самой нявесты, пасцель, падушкі, коўдры, дзяружкі, дываны і іншае (усё гэта трэба было зрабіць сваімі рукамі). Маладая брала з сабою таксама калаўрот, прасніцу, верацёны, церніцу, качалку, трапалку, кросны, міску і дзве лыжкі. Бацькі імкнуліся даць нявесце па магчымасці карову, авечку, свінню. Пасаг менш заможнай нявесты складаўся з яе асабістых рэчаў, што змяшчаліся ў кубле (куфры). У некаторых мясцовасцях гэта называлася прыданым, а скаціна, зямельны надзел, грошы і да таго падобнага — пасагам.

У канцы вяселля пасаг урачыста (часам у суправаджэнні жартоўных песень) перавозіўся гасцямі з боку маладой у дом маладога. У савецкі час страціў сваё значэнне.