ГУТА (Гута - русс.) — вёска ў складзе Нацкага с/с. за 23 км на паўночнага ўсходу ад горада і чыгуначнай станцыі Ганцавічы (на лініі Лунінец — Баранавічы). 59 двароў, 67 жыхароў (14.10.2009 года), на сакавік 2015 года 45 жыхароў.


У пачатку 19 стагоддзя невялікае сяло Слуцкага павета Мінскай губерні, належала памешчыкам Абуховічам. У 1816 годзе 10 двароў. Паводле перапісу 1897 годзе вёска Круговіцкай воласці Слуцкага павета, 31 двор, 206 жыхароў, працаваў піцейны дом. У 1909 годзе вёска, 37 двароў 229 жыхароў.

Савецкая ўлада ўстаноўлена ў лістападзе 1917 годзе. Акупіравана германскімі войскамі ў лютым 1918 года, польскімі — з сакавіка 1919 года (савецкая ўлада аднаўлялася ў пачатку 1919 года і ў ліпені-жніўні 1920 года).

З 1921 годзе ў складзе Польшчы, вёска Круговіцкай гміны Лунінецкага павета Палескага ваяводства, 46 дамоў, 277 жыхароў (з іх два палякі-католікі, адзін беларус-католік, астатнія — беларусы-праваслаўныя).

З 1939 года ў БССР, з 15.01.1940 года ў Ганцавіцкім раёне Пінскай вобласці, з 12.10.1940 года ў Лактышскім (з 1954 года Нацкі) сельскім савеце. У 1940 годзе 73 двары, 684 жыхары.

У Вялікую Айчынную вайну з 30.06.1941 года да 8.07.1944 года вёска акупіравана нямецка-фашысцкімі захопнікамі; у баях на франтах вайны загінулі тры вяскоўцы, чатыры жыхары прапалі без вестак.

З 08.01.1954 года ў Брэсцкай вобласці. Паводле перапісу 1959 года ў Гуце 453 жыхары. З 25.12.1962 года да 30.07.1966 года ў Ляхавіцкім раёне. Паводле перапісу 1970 года — 329 жыхароў.

Планіровачна складаецца з трох паралельных прамалінейных вуліц, арыентаваных з захаду на усход, злучаных двумя кароткімі вуліцамі ў цэнтры і ў заходняй частках.



Вёска — радзіма Івана Аляксандравіча Кірэйчыка і Уладзіміра Антонавіча Марука.