МІНСКАЯ КЕРАМІКА — традыцыйныя вырабы мясцовых ганчароў 11 — 18 ст.: кухонны, сталовы, гаспадарчы посуд, дзіцячыя цацкі-свістулькі, курыльныя люлькі, падсвечнікі і інш.

У 11 —15 ст. вырабляліся гаршкі з накрыўкамі, патэльні, збаны, якія фармавалі з мясцовых чырвоных глін на ручным ганчарным крузе прыёмамі спіральнага або кальцавога налепаў. У гліняную масу дадавалі буйназярністы пясок, жарству, шамот. Вырабы ўпрыгожвалі сціплым геаметрычным узорам у выглядзе хвалі, зігзага, насечкі, ямкі або лінейнага рыфлення (узор наносілі вострымі прадметамі пасля заканчэння фармоўкі). Некаторыя вырабы гартавалі.

У 16 — 17 ст. асартымент пашырыўся: выраблялі кафлю, дахоўку, цэглу і пліткі для падлогі, чорназадымлены і гартаваны посуд (макотры, міскі, талеркі, збаны, кубкі); посуд фармавалі на нажным ганчарным крузе тэхнікай выцягвання. У аздабленні ўжывалі пераважна зялёную і жоўта-карычневую паліву. Часта перад глазураваннем посуд грунтавалі ангобам. Больш разнастайнай стала арнаментыка (пераважалі геаметрычныя і раслінныя ўзоры), тэхніка нанясення арнаменту: разам з графічным узорам існавала падглазурная размалёўка ангобам на кубках, збанах, талерках, місках. У дэкоры выкарыстоўвалі штампікі, пуансоны, зубчатыя кольцы. Некоторыя вырабы аздаблялі накладным дэкорам у выглядзе каймы, карніза, разеткі.

Вырабы 2-й паловы 18 ст. больш простыя па форме і аздабленню (адсутнічае накладны дэкор, штампаваны ўзор); выкарыстоўвалі глухія эмалі, пашырана размалёўка фарбамі на эмалях.