РАКАЎСКІ КАСЦЁЛ МАЦІ БОЖАЙ РУЖАНЦОВАЙ І СВЯТОГА ДАМІНІКА размяшчаецца ў цэнтры вёскі Ракаў Валожынскага раёна Мінскай вобласці, на правым беразе ракі Іслач. Пабудаваны ў 1904—06 гады з жоўтай цэглы намаганнямі ксяндза Я.Карповіча замест папярэдняга драўлянага храма. Фундатарамі будаўніцтва з'яўляліся князі Друцкія-Любецкія, памешчыкі Булгакі, Здзіхоўскія, Хелхоўскія.

У 1911 годзе пажар знішчыў драўляную плябанію, але не закрануў храма. У гэты час вікарыем служыў паэт А.Астрамовіч (Андрэй Зязюля). На 1912 год прыход налічваў каля 8 тысяч парафіян. Пасля Вялікай Айчыннай вайны выкарыстоўваўся ў гаспадарчых мэтах. У 1990-я гады вернуты католікам.

Помнік архітэктуры неаготыкі. Трохнефавая двухвежавая базіліка з трансептам і паўкруглай апсідай з бакавымі сакрысціямі; узнесена на высокі бутавы цокаль. Перакрыжаваныя двухсхільныя дахі цэнтральнага нефа і трансепта закрыты на фасадах двухграннымі шчытамі з вокнамі-ружамі. Бакавыя больш нізкія нефы накрыты аднасхільнымі дахамі, вылучанымі на франтальным фасадзе двух’яруснымі чатырохграннымі вежамі з высокімі шпілямі. Па фронце будынак расчлянёны ступеньчатымі контрфорсамі на тры часткі: цэнтральная вылучана ўваходам у выглядзе стральчатай аркі з акном-ружай над ёй; двумя меншымі аналагічнымі парталамі вылучаны бакавыя ўваходы ў вежах. У архітэктурнай кампазіцыі шырока выкарыстаны ступеньчатыя контрфорсы, высокія стральчатыя аконныя праёмы і нішы, аркатурныя фрызы.

У інтэр'еры нефы размежаваны стральчатымі аркадамі на магутных пілонах, перакрыты стральчатымі скляпеннямі. На трохпралётнай аркадзе нартэкса ўчынены хоры з балюстраднай агароджай і неагатычным арганам. Апсіду, крылы трансепта і тарцы бакавых нефаў запаўняюць драўляныя алтары ў стылі неаготыкі. У дэкаратыўным афармленні выкарыстаны арнаментальна-арабескавы роспіс.